Frá einum viðingi, havi eg fingið hetta:

Tá ið sólin skínur av høgætt, er ælið víst. Tað er gamalt her norðuri. Tað kundi arga í hoyna. Best sum hoyggið var turt, komu grovir skúrar.

Hetta hevur neyvan verið galdandi fyri øll støð í Føroyum, tí annars harmonerar tað ikki við sangin hjá Mikkjali á Ryggi, hvar í hann sigur, at í høgætt í hoyna, hvør maður má royna sín arm og sín rygg.

Annars eru lágættirnar tær góðu terraættirnar norðanfyri við Viðoynna og aðrasteðs norðanfyri.