Eitt gamalt veðurtekn úr Porkeri.
Ein porkeningur hevur greitt mær frá hesum, sum stavar frá útróðrarmanni., ið var føddur seinnapartin í 1800 talinum.
Neyðugt var at fylgja væl við veðurteknum, sum hann málbar seg, langt áðrenn føroyingar fóru at lurta eftir veðrinum frá Kalundborg og Vikra.
Eitt av hesum veðurteknum, sum bitið var merki í, var veðurhøvd, eisini nevnt brenning. Serliga um heystið og várið kundi tað koma fyri, at undan sólarrisi sást í havsbrúnni, har sólin ætlandi kom undan, eitt veðurhøvd við ælabogalitum, og tá sólin kom undan, hvarv tað. Hetta merkti ringt veður tann dagin.
Tað kom eisini fyri, at eitt veðurhøvd kundi vera undir sólini eftir sólarris, og hetta hvarv eisini, tá ið sólin hækkaði nakað. Hetta veðurteknið merkti gott veður tann dagin.
Tað kundi eisini henda, at tvey veðurhøvd vóru samstundis um sólina, tá ið hon kom undan havsbrúnni – eitt omanfyri og eitt niðanfyri. Men tey hvurvu bæði, tá ið sólin kom nakað upp á luftina. Hetta merkti liggjandi góðveður.
Og nú havi eg nevnt hetta her veðurhøvd. Forkláringin uppá hvussu eitt slíkt sær út – veðurhøvd hevur skap sum partur av ælaboga við skiftandi ælabogalitum og hevði tí ikki altíð somu útsjónd.
VT 28 - 2021: lisið í GMF 9. august 2021